Tutaj przyjmowane są osoby z lekkimi ranami lub niegroźnymi, ale przeszkadzającymi w życiu, chorobami. W lecznicy można liczyć na błyskawiczną pomoc oraz środki przeciwbólowe ;).

*Weszła i zaczęła przeszukiwać szafki.*

Wszedł powoli, podpierając się drzwi.
Jest coraz gorzej...

- Jest! *Ucieszyła się na widok balsamu, zaczęła się smarować. Zawiązała soje pareo na biodrach i posmarowała się na dekolcie.*

Zauważył dziewczynę...
- Layra...

*Podskoczyła i odwróciła się. Było jej trochę głupio w tym bikini, ale wróciła do swojego normalnego tonu.*
- Nie, duch!

Był blady i wyglądał naprawdę nieciekawie.... jakby miał zaraz stracić przytomność.
Hadesie... co ty wyprawiasz...?!

- Nie wyglądasz najlepiej. Może naprawdę zobaczyłeś ducha? * Dalej się smarowała.*

- Są tu gdzies jakieś tabletki na ból głowy? - spytał cicho.

- Coś ci znajdę. *Otworzyła szafkę. Nie mogła dosięgnąć opakowania z pigułkami przeciwbólowymi, których używa w.... trudnych dniach.*
- Nie dosięgam.

Podszedł do niej i sięgnął. Syknął... bolało go strasznie.
- Dzięki...

- Chcesz wody? *Spytała sucho. Wodziła że coś go boli.*

- Nie trzeba...
Wyciągnął i połknął trzy tabletki na raz.

- Nie przesadź z tym. Można mieć niezłą fazę, nie chesz wiedzieć jak bardzo.

- Wezme je sobie... - mruknął i schował pudełko do kieszeni.

- Heh... *zaśmiała się cicho, pamiętała jak pierwszy raz je wzięła. To było jednej z imprez. Było fajniej niż kiedy impreza jeszcze trwała.*

Dotknął swojego czoła. Było zimne. Na szczęście.
Odetchnął.

*Oparła się o ladę i spojrzała na niego ukradkiem. Smarowała się dalej.*

-- To dzięki... - powiedział i skierował sie do drzwi.

- Nie ma za co.

Wyszedł, uważając pod nogi...

z.t

Zaniósł ją tutaj... i tu się nią zajęli. Odkazili tez jego rany i opatrzyli.

- Oh nie. Znowu ty? - spytała jedna z uzdrowicielek podchodząc do jej łóżka. - Co tym razem? Walka z kolejnym zwierzem w nocy? Nie dość Ci po ostatnim?
Zagryzła wargę i odwróciła wzrok.
- To tylko pokaleczenia od jeżyn.
// Le i teraz Dash izobaczy niezłą rankę xD //

// Huh...? //
Usiadł w kącie na krześle...

- Pokaż tą stara. - poprosiła uzdrowicielka.
- Nie.
- Pokaż.
- NIE! - warknęła. - łapy precz od niej.
Uzdrowicielka spojrzała na Tadashiego.
- Możesz ją przytrzymać?
- Tylko spóbuj. - warknęła.

// :smutek: //
- Muszę? - uniósł brew.

Uzdrowicielka wezwała jednego z trenujących i ją przytrzymał.
- Zostaw to! Zostaw to! - wyła. - To boli!
Rozcięła jej spodnie aż od końca ud.. Wokół niego był zawiązany bandaż aż do kolana.
- Tak się kończy walka z minotaurem.

Patrzył na nią smutnym wzrokiem...

- Przestań! - była bliska płaczu.
Rozwiązała bandaż ukazując długą przez całe udo aż od końca do kolana ranę. Widac było ropę..
- No świetnie. Wygląda jeszcze gorzej niż na początku..
Spojrzała na Dashiego załzawionymi oczami..
- Pomóż.. - poruszyła ustami bezdźwięcznie.

Pokręcił głową i skrzyżował ręcę na piersi.

Krzyczała, gdy odkażali jej ranę.. Płakała także.. Potem obwiązali ją świeżym bandażem..

Patrzył na nią z bólem.

Zostawili ją w końcu.. Leżała, a łzy spłwały nadal.. Jak boli..

Odwrócił wzrok by już na nią nie patrzeć...

Dyszała cicho łkając.

Podszedł do jej łóżka.

Patrzyła w sufit i drżała.

Usiadł na podłodze i spojrzał na nią smutno.

- Co ty tu jeszcze robisz..? - spytała drżącym głosem.

- Siedzę... - szepnął.

- Po co..? Nie masz ciekawszych zajęć od patrzenia na cierpiącą..?
Nie mogę im pokazać bólu czy strachu.. Wykorzystają to przeciwko mnie..

Zamilkł... oparł głowę o brzeg jej łóżka.

Spojrzala na okno.. Burza.. Bedzie..
- O nie.. - szepnela.

Milczał.

Rowniez zamilkla.. Zaczal padac deszcz.. Rozpoczela sie burza..

Widział że się bała... Wahając się położył się na jej łóżku... I przytulił ją...

To ją zszokowało..

Zamknął oczy...

Wtuliła się w niego.. Zamkneła oczy.

Po chwili zasnął...

Usneła..
// To napisz tydzien pozniej :* //

Rano mogła wyjść...

Z.t

Z.t

Zaniósł ją tu... Nie miał już siły...

Była nieprzytomna..

Zajęli  się nią... Jemu też kazali się położyć...

Spała długo..

Czuwał cały czas przy jej łóżku... Był spokojny... Powiedzieli mu, że rany są tylko powierzchowne i szybko się zagoją. A zemdlała z utraty krwi...

Przebudziła się dopiero wieczorem następnego dnia..

On nie spał ani przez chwilę... Nic nie pił i nie jadł dopóki się nie obudziła... Wyglądał strasznie...

Powoli usiadła.. Była zdezorientowana..
- Gdzie ja jestem..?

Spojrzał na nią... Jego oczy zabłysły... 
- Leż...
Wstał i położył ją szybko.

- Tadashi..? - spytała cicho patrząc na niego.

- Nie siadaj... Proszę...
Znów miał łzy w oczach...

Skrzywiła się czując ból..
- Nande...? Gdzie ja jestem...?

Usiadł znów na podłodze i oparł głowę o jej łóżko.
- W lecznicy...

Czyli.. to nie był sen.. A on.. Spojrzała na niego..
- Chodź..

Spojrzał na nią smutno nie rozumiejąc...

Złapała go za dłoń i pociągnęła do siebie..
- Chodź.. Proszę..

Usiadł na brzegu łóżka...

Pociągnęła go jeszcze..

- Co robisz...?

- Położ się.. Przy mnie.. - szepnęła cicho.

Zawahał się.

Posmutniała widząc jego wachanie.. Sen.. To był sen.. Puściła go i zacisnęła palce w pięści..
- Nie ważne..

Położył się przy niej...

Patrzyła smutnym wzrokiem w sufit.. Jakże piękny sen..

Pomyślał sobie że ona tego... Zwyczajnie... Nie pamięta...

A może..
- Dashi.. - szepnęła. - Mogę Cię o coś zapytać..?

- O co?
Leżał na boku, plecami do niej...

- Ten pocałunek i to wyznanie było naprawdę..?

Znieruchomiał... Wiedział co ma odpowiedzieć, ale... Bał się...
- Saphira... Wystarczy że powiesz że nic do mnie nie czujesz a sobie pójdę...

Przymknęła oczy.
- Dlaczego miałabym kłamać...?

Otworzył szeroko oczy.

Spojrzała na niego kątem oka.

Milczał... Teraz już nie wiedział...

- Ja Ciebie też.. - wyszeptała cicho.

Wydał z siebie cichy dźwięk... Jakby westchnienie...

- To źle..?

Obrócił się w jej stronę i przytulił ją...

Skrzywiła się, ale objęła go..

- Tak... To było na prawdę... - szepnął.

Nie rozumiem tego.. Nadal.. Nic nie rozumiem.. Wtuliła się w niego..

Był naprawdę bardzo zmęczony...

- Śpij.. - wyszeptała cicho.

- Huh...?
Zdziwił się ale zamknął oczy.

Pogłaskała go po włosach..
- Śpij..

Po chwili zasnął...

Czuwała nad nim cały czas.

Śniły mu się koszmary...

Głaskała go po włosach nucąc kołysankę.. Nie nuć! Człowieku chcesz go uśpić na tydzień?! Każdy zna moc twoich kołysanek.

Wtulił się w nią.

Nuciła.. Spokojnie.. Nie użyywam mocy..

Obudził się o świcie.

Nie spała..

Zamruczał i przekręcił się...

Spojrzała na niego.. Nadal się do niego tuliła.

Uchylił powieki...

Patrzyła na niego.

Usiadł...

Puściła go..
- Dashi..?

Spojrzał na nią.
- Oha... yo... - ziewnął. Jego włosy sterczały we wszystkie strony...

- Ohayo.. - uśmiechnęła się.

- Jak się czujesz...?

- O wiele lepiej.. Chciałabym stąd wyjść..

- Zostaniesz tu jeszcze trochę.... może do jutra - powiedział. Zsunął się z łóżka. - Przyniosę ci coś do jedzenia...

- Nie jestem glodna.

- Nie obchodzi mnie to...
Poszedł do jadalni.

Przekrecila sie na bok.

Po chwili przyniósł jej wodę i kanapki...

Udawała, że śpi.

Westchnął... położył talerz i szklankę przy jej łóżku i usiadł na krześle pod ścianą.

- Chodź tu.. - mruknęła.

- Huh?
Spojrzał na nią.
- Myślałem, że śpisz...

- Nie śpie. - otworzyła oczy.

- To jedz...

- Chodź tu.

Usiadł na jej łóżku.

Wzięła się posłusznie za jedzenie..

- Nie jedz na leżąco...

Powoli usiadła, ale od razu się skrzywiła..

- Ostrożnie...
Pomógł jej.

- Boli.. - wyszeptała cicho.

- Za jakiś tydzień rana będzie zagojona... zobaczysz... a teraz jedz...

Spojrzała na niego..
- Będziesz tu..? - spytała biorąc kęs.

- Będę...
Sam był głodny... ale bardziej chciało mu się pić.

Widziała to.. I jakoś czuła. Dała mu szklankę.
- Pij.

- Huh...?
Posłusznie wziął... ale napił się tylko łyka by opłukać suche gardło.

- Wypij wszystko.. - zjadła kanapkę.

- Nie... już nie chcę.
Odłożył szklankę.

Połozyła się.. Nie dotknęła szklanki.

- Jedz, Saphira...

Zjadła jeszcze dwie kanapki..
- Ty też coś zjedz i wypij.. proszę..

Westchnął.
- Ty masz zjeść to wszystko... ja pójdę po swoje...

- Dobrze.. Ale idź..

Wstał i wyszedł.

z.t

- Ale nie tak! - krzykneła za nim. - Po jedzenie! Dashi!

Wrócił po kilkunastu minutach.

Lezala tylem do drzwi.

- Zjadłaś? - spytał i usiadł na skraju łóżka.

- Hai..

Pogłaskał ją po głowie.

Usmiechnela sie delikatnie.

- Odpocznij...

- Chce sie przejsc..

- Nie możesz teraz wstawać... tym bardziej chodzić...

- Ale..ale..

- Obiecuję ci że jutro pójdziemy na spacer...

- Obiecujesz..?

- Jeśli ci się nie pogorszy... to obiecuję...

Usmiechnela sie..

- Spij...

- Chodz tu..

- Nie mogę... medycy mnie wygonią...

Usiadla chcac wstac..

- Saphira... - powstrzymał ją. - Leż...

- Poloz sie..

Położył ją i wsunął się obok...

Wtulila sie w niego.

Westchnął.

- Kocham Cie..

Przeszedł go dreszcz... zamknął oczy...

Zamilkła i posmutniała.. Starała się zasnąć.

Przytulił ją do siebie.

A ty mnie..

Ciężko mu było to  powiedzieć...

Zasypiala..

Zaczął ją głaskać po ramieniu...

Zamruczala..

Nucił cicho kołysankę...

Usnela..

Czuwał...

Spala..

Nie miał nawet ochoty spać...

Zamruczala.

Gładził ją po ramieniu cały czas...

Obudzila sie ok. 10..

On nie spał ani trochę...

- Oh..ayo..

Wyglądał na zmęczonego.
- Jak spałaś...?

- Bardzo dobrze..

- Cieszę się...
Zszedł z łóżka.

- Idz do domu i sie poloz.

- Nie... nie jestem zmęczony...

- Jestes.. Prosze..

- Może jestem... Ale nie pójdę...

- To tu sie poloz..

- Nie będę spał...

- Prosze..

- Saphira... Nie jesteś głodna?

- Nie zmieniaj tematu..

- Saphira, proszę...
Wstał i spojrzał na nią.

- Nie, nie jestem..

- Może przyniosę ci świeże ubrania...?

- Poloz sie spac..

- Kurde, Saph, przestań - warknął. - Nie potrzebuję teraz snu.

Zamilkla..

- Przyniosę ci jakieś ubranie...
Wyszedł.

Usiadla powoli.

Starał się wrócić jak najszybciej...

Udalo jej sie wstac..

Akurat wtedy wrócił...

Usmiechnela sie do siebie.

- Saphira... - westchnął.
Zatrzymał się w drzwiach.

- Hm.?
Spojrzala na niego.

- Kładź się....

- Nie. Dopóki ty nie pójdziesz spać.

- Ale... Nie przesadzaj...
Położył na szafce nocnej trochę jej ubrań i położył ją na łóżku.

- Połóż się! - teraz to brzmiało jaj rozkaz.

- Mam iść do domku i się położyć, tak? Chcesz tego?

- Nie. Ale jesteś zmęczony. Ze mną się połóż!

- Nie mogę... - warknął cicho. - Mówiłem ci już...

Patrzyła na niego.
- Teraz. Natychmiast. Albo wstanę.

- Saph... Jak mnie stąd wyrzucą to wtedy zobaczysz...

- Nie wyrzucą. Proszę.. Musisz pójść spać.. Albo tutaj albo w domu.

Westchnął .
- Położę się na wolnym łóżku...

Odwróciłą wzrok i przykryła się mocniej..

Zrobił tak jak powiedział.

Patrzyła w sufit.

Położył się twarzą w jej stronę... Zamknął oczy. Sen przyszedł szybciej niż myślał...

Czekała.. Chciała mieć pewność, że zasnął.

Spał głęboko...

Powoli wstała.. I wyszła.
z.t

Obudził się po południu... Zobaczył że jej nie ma i wściekł się.

Z.t

zt